Dag 5: Braille, Borden van banaanbladeren en CCD

Vanochtend na het ontbijt namen Carlijn en Anouk afscheid van ons, omdat zij samen nog een paar weken gaan rondrekken in India. Ik vond dit best jammer, maar ik weet zeker dat we het hier ook kunnen redden zonder hun en dat het helemaal goed komt met de uitgaven voor het Weeshuis.
Na het afscheid begon onze schooldag goed! We hoefden namelijk de eerste paar uur niet naar school, maar gingen met een leraar mee naar het Poly Home in Tamil Nadu. Het Polio Home is een opvang voor kinderen met een verstandelijke of lichamelijke handicap. Hier kunnen de kinderen slapen als hun huis heel ver weg is van Kodai en anders slapen ze gewoon thuis. Bij het Poly home zit ook een school waar deze kinderen speciaal onderwijs krijgen. Zo zijn er bijvoorbeeld een heleboel blinde kinderen en leren zij braille te lezen. We kregen een rondleiding van een vrouw die er werkt en zij liet ons alle lokalen zien van de school waar op dat moment de kinderen les kregen. Ik vond het heel interessant om te zien en nu weet ik ook dat de zorg in Nederland nog lang zo slecht niet is… Bij het Polio Home zit ook een soort van klein fabriekje. Hier maken de kinderen van papier tassen, borden, bakjes, kunstwerken en nog veel meer. Hier vertelde de mevrouw ook heel veel over. Hierdoor snapte ik ook waarom wij eerder op de dag met z’n alle oud papier moesten verzamelen en mee moesten nemen naar een andere container. Dit papier gaat namelijk naar het polio home. Ik vond het heel knap om te zien hoe al de kinderen van 1 soort materiaal zoveel konden maken. Ook maakten ze borden van banaanbladeren. Eerst maakten ze een mal van oude kranten waarover ze vervolgens de balderen (lijmden?) deden. Ik heb 5 van zulke borden gekocht omdat ik het een leuk souvenirtje vond, omdat het iets typisch Indiaans is. Na de rondleiding in het gebouw namen we nog een kijkje in de kamer waar alle protheses voor de kinderen werden gemaakt. Dus als een kindje iets heeft met z’n been wordt er zo’n prothese gemaakt. Elke 3 maanden wordt je been gemeten om te kijken of je bent gegroeid en dus een nieuwe nodig hebt. Het kamertje was heel erg bedompt en stonk naar lijm, daarom gingen we er maar snel uit..
Het polio home was naast de school waar de weeskinderen die wij al 2 keer eerder hadden ontmoet naar school gaan. We stonden net buiten toen ze op school aankwamen. Ze herkende ons meteen en begonnen iedereen te ‘high fiven’. Helaas moesten de kindjes al snel naar school en moesten we weer afscheid nemen. We hebben nog even staan kijken hoe alle kinderen van die school zich verzamelde op het schoolplein en in rijen stonden. Ze zongen een lied in het Tamils en noemden een soort van versje op.
Na het bezoek aan het Polio home moesten we helaas weer naar de les op school. We hadden als eerste physics. Tot mijn verbazing snapte ik alle stof die werd behandeld in de les ;P Daarna hadden we SoEx. Hier gaf de leraar les over hoe je je moet gedragen in de maatschappij. Persoonlijk vond ik dit echt een nutteloos uur, omdat iedereen dit wel weet.. Daarna hadden we een blokuur engels. We moesten een loodzwaar boek meenemen. De Engelse les verschilt hier heel erg van Nederland. In Nederland krijg je meestal les over grammatica ect. Op deze school gaat het meer over de geschiedenis van Engeland en literatuur. Ik vond het allemaal niet heel erg interessant, maar we zijn wel de 2 uur doorgekomen.
Na school gingen we met bijna de hele Nederlandse/Indische groep naar het dorpje. Sommige indiers waren ziek of moesten naar het koor. Hierdoor waren zij er heleaas niet bij. We hebben een beetje rond gelopen en dingetjes gekocht. Daarna gingen we naar de ‘Starbucks’ van Kodai, CCD, Caffe, coffee every day. Hier hebben we even lekker gezeten met z’n alle en wat gedronken. Helaas was het daarna al snel weer tijd om terug te gaan omdat we moesten avondeten. Hier hebben we nog even gepraat met de Duitse uitwisseling studenten en hebben we geprobeerd om Duits met ze te praten haha.

liefs,
Marjolein